ADHD

ADHD (Attention Deficit Hiperkinetic Disorder) oznacza zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. Inne nazwy to zaburzenia hiperkinetyczne lub nadpobudliwość psychoruchowa.

ADHD występuje u 3% -10% dzieci i najczęściej jest dziedziczna. Charakterystycznymi objawami ADHD są:

• brak uwagi,

• impulsywność,

• nadmierna aktywność

co stanowi dużą przeszkodę w prowadzeniu grupowych zajęć lekcyjnych.

Dziecku z zaburzeniem ADHD wydaje się, że zna już temat, więc nie zwraca uwagi na szczegóły i dlatego często nie rozumie poleceń, stąd trudności i popełniane błędy. Dziecku trudno zachować spokój, przerywa lub przeszkadza innym, brak mu cierpliwości, na pytania odpowiada bez zastanowienia. Nadpobudliwość (impulsywność) jest przyczyną konfliktów i gorszych kontaktów dziecka z rówieśnikami, bo przeszkadza przewidzieć i ocenić skutki własnego postępowania.

We wsparciu terapii w zakresie ADHD zdecydowanie zalecana jest nauka gry na keyboardzie. Keyboard pozwala na odtworzenie melodii z jednej pięciolinii i nakazuje umieścić dźwięki w żelaznym rytmie automatycznego akompaniamentu. Tym samym kształci koncentrację i dyscyplinę wewnętrzną, a także logikę przypasowania dźwięku odpowiedniego klawisza do jego obrazu na pięciolinii. Oprócz poczucia rytmu i słuchu, harmonijna konsekwencja płynnego następstwa dźwięków wpływa na uporządkowanie charakteru uczącego się dziecka.

Muzykowanie a rozwój zdolności dziecka

Model artystycznego i muzycznego rozwoju dziecka ewolucji został zaproponowany przez Davida Hargreavesa i Galton’a w 1992 roku. Model opisuje pięć faz rozwojowych związanych z wiekiem, opartych na badaniach rysowania, pisania oraz percepcji estetycznej.

 

Faza	Wiek	Śpiewanie	Wyraz graficzny	Percepcja melodii	Komponowanie
sensomotoryczna (presymboliczna),	0-2	gaworzenie – głosolalia, rytmiczne tańczenie	bazgranie, działanie równoważne	rozpoznawanie konturów melodii	sensoryczne, manualne
obrazkowa	2-5	kontur melodii, połączenia między spontanicznością i muzyką z kręgu kulturowego	obrazkowy, pojedyncze wartości	ogólna: wysokość, kontur	przyswajanie muzyki z kręgu kulturowego
schematyczna	5-8	pierwsze szkice pieśni: przenoszenie, odtwarzanie	obrazkowa metryka: więcej niż jedna wielkość	zachowanie właściwości melodii	narodowa konwencja
Zasad systemowych	8-15	interwały, skale	właściwa metryka	analityczne rozpoznawanie interwałów, stabilność tonacyjna	stylistyczna konwencja
profesjonalna (metapoznawcza)	15+				ożywiona i refleksyjna strategia

 

W innym przekroju model wyróżnia cztery obszary muzycznego rozwoju:

• śpiewanie,

• wyobrażenia muzyczne,

• percepcja melodii,

• kompozycja.

Rozszerzone wychowanie muzyczne i nauka gry na instrumentach wpływa niezwykle pozytywnie na rozwój osobowości dzieci i młodzieży. Muzyka i nauka gry na instrumentach klawiszowych lub skrzypcach:

• umożliwia osiąganie ponadprzeciętnych wyników w nauce pomimo przeciążenia czasowego,

• gra na instrumencie wyrabia umiejętność skupienia i koncentracji,

• muzyczny porządek wpływa na rozwój logicznego myślenia, wyrabia inteligencję i ogólną orientację,

• dzieci podczas nauki muzyki najpierw instynktownie a następnie świadomie dodają i odejmują,

• znajomość nut i rytmu ułatwia naturalne rozumienie ułamków,

• kojarzenie znaku z dźwiękiem przyspiesza opanowanie umiejętności czytania,

• rozwój słuchu jest podstawą szybszego opanowania języków obcych,

• nauka muzyki rozwija pamięć słuchową, wzrokową, logiczną i zdolności manualne,

• systematyczne ćwiczenie podporządkowuje aparat ruchowy własnej woli,

• występy publiczne rodzą wiarę we własne siły, pomagają uzyskać odporność i stabilność emocjonalną,

• muzykowanie w grupie rozwija łatwość porozumiewania się z otoczeniem i zdolność do pracy w zespole.